O książce: rok / „Zostań na chwilę” – zapytał go ten sam głos. – Wejdę teraz do ciała. Ray w końcu zauważył, że powietrze oddalone o dziesięć kroków od niego dziwnie się kołysało i przepływało, jakby na jego oczach rodził się miraż. W następnej chwili rozległ się cichy huk i na brzegu pojawił się wysoki nieznajomy ubrany w coś czarnego i długiego, przypominającego płaszcz. Zapach ozonu był ostry.